DUA (Şiir)

2
2557

Bedenimi esir alıp ruhumun asaletine esir düşen,
bilinen vatanın kirli sahipleri gibi.
Alnımın terini kirletmekte refahı arayan zavallılara,
zekamın zenginliğinden fışkıran aydınlıktan,
kendi kirliliklerini gizleyemeyen haramilere,
uygar yaşamı barbarlık sanan korkaklara,
Yaratanın yaratmış olduğu kutsal güzelliklere hizmetle,
kutsal güzellikleri paylaşıp huzur bulmak varken,
bozgunculukla güzellikleri yok edip huzursuzluğu dayatan fitne odaklarına,
Yaratanın yaratmış olduklarına şükredeceklerine,
Yaratana cephe alma,
hükmetme arayışında olan akıl fukaralarına,
Yalnızca insan olduklarını anımsat Xwedanêmin.

Hüseyin Baybaşin
Mart 2008

TEILEN
Önceki İçerikSÜSLÜ AMA (Şiir)
Sonraki İçerikREFAH VE FERAHLIK (Şiir)

2 YORUMLAR

  1. Düşünün ya dua olmasaydı? Kime nasıl dökerdik icimizi, bize dua etmeyi veren yaratana şükürler olsun. Bence hayatta olabileceğimiz en güzel yer bir duanın icinde yer almaktır. İnşallah özgürlüğünüze kavuşursunuz Hüseyin bey…