Ulusça sömürülerek köle gibi yaşamayı kabullenecek miyiz?
Yoksa her ulus gibi kendi devletimizin çatısı altında, kendi bayrağımızın dalgalandığı, kendi ulusal marşımızın olacağı ve kendi insanlarımızın kendi kimlikleriyle yaşayacağı bir yaşam mı istiyoruz?
Böyle bir yaşamı kendi ulusumuzun devletinin çatısı altında mı yaşamımızı sürdürmek istiyoruz?
Esasen bu çok ciddi bir konudur ama o kadar da basittir.
Akla kara kadar açıktır.
Bizim ne istediğimiz önemlidir. Şimdiye kadar bizim başka bir ulusun egemenliği altında esir olarak, sömürülerek ve köle gibi yaşamayı kabullenerek kendi kendimize hakaret etmişiz.
Bu hakareti sonlandırmak zorundayız, diyoruz. Kurdistan Birleşik Devletleri’nin resmileştirmek zorundayız, diyoruz.
Bunun gereğini yapmak için çalışmalarımıza odaklanmamızın gerekliliğine inanıyoruz. Bunun için çalışıyoruz ve bunun için yaşayacağız.
Sizlerde bu çerçevede kararınızı verin. Her Kurd insanının bu çerçevede kararını vermesi gerekir. Bunu derken bile bizi sömürenlerin dilini kullanıyoruz.
Neden?
Çünkü bizim dilimizde eğitim görmemiz bile yasaklanmış. Yalnızca bu neden bile bizim için kendi bağımsız devletimizi resmileştirmeye odaklanmamız için yeterli nedendir.
