Bir insan yapmış olduğu bir işe inanıyorsa, yapmış olduğundan pişmanlık duymuyor demektir.
Bir insan yapmış olduğu bir eylemi, “kahramanlık” olarak görüyorsa eğer bu da o insanın tercihidir.
Birçok örgüt, şiddet eylemini savunuyor. Devletin görevlisini katletmekten ötürü yargılandığı mahkeme huzurunda zafer işareti yapıyor.
Bir diğeri, yaptım ve yine yaparım diyebiliyor.
Nedeni ne olursa olsun bir insanı katletmek kahramanlık değildir. İnsan öldürmenin sevinilecek hiçbir yönü yoktur.
Ancak, bir insanı öldüren kişi, “namusumu temizledim” diyorsa, “şerefim için öldürdüm” diyorsa, “başka çarem yoktu” diyorsa, “kendimi korumak için öldürdüm” diyorsa, veya “pişmanım” diyorsa, kişinin tercihi veya savunma hakkıdır.
Polis, savcı, hakim, avukat ve mahkeme bu nedenler için vardır.
Mahkeme, kişinin ifadesine ve delillere bakarak karar verir.
Kişi, mahkeme huzurunda, yapmış olduğu eylemi “Kahramanlık” olarak görüyorsa, bu da mahkemenin işini kolaylaştırıyor.
“Hero” kelimesine saldırmak korku ve kompleksin dışa vurumudur.
Bu tür ucuz ve basit tepki için yasal bir gerekçe uydurmaya gerek yoktur.
Ülke’de en ağır cezaya mahkum edeceğiniz kişinin tepkisine, söylemine de lütfedip tahammül gösterin. Kırk bin kere “Hero” derse ne olur? Bu seviyede basitleşmeye ne gerek var? Vay şeytan çarpsın sizi.
Saygılarımla, Hüseyin Baybaşin
